Deze term ontsproot me een paar jaar geleden in een gedachte-experimentje. Ik las wat artikelen over de belevingseconomie en vroeg me af wat er na de belevingseconomie zou ontstaan. Mijn idee was dat beleving op een gegeven ogenblik wel een beetje op was. Genieten is leuk, maar niet meer dan dat. Mensen zijn uiteindelijk op zoek naar betekenis en dat leek me een veel grotere waarde in zich te hebben. Ik dacht op dat moment nog dat een betekeniseconomie misschien alleen iets voor een select groepje welgestelden, zwevers of gelovigen was. Maar na een paar jaar crisis begint me ondertussen te dagen dat dit toch wel eens een richting zou kunnen zijn met een bredere betekenis (leuke woordkeuze; kon even niets beters verzinnen).
De samenwerking tussen overheden, onderwijs, NGO’s en bedrijven onderling zal steeds meer plaatsvinden rond thema’s die hen bindt. De betekenis die men aan dat thema geeft en de betekenis die de partijen hebben om het thema verder te brengen bepaalt de toegevoegde waarde die bedrijven, organisaties en individuen kunnen hebben in het netwerk. Jouw waarde is gelijk aan de betekenis die jij hebt voor het grotere geheel. En de waarde voor jou is de betekenis die dat thema voor jou heeft.
Het zal steeds meer gaan om het vervullen van betekenis en daarmee het creëren van waarde, niet om geld op zich. Geld is een ruilmiddel en niet meer dan dat. In crisistijd ziet men een tekort aan geld als een probleem en dat is het aan de ene kant soms ook echt. Aan de andere kant helpt het denken in betekenis, omdat het vervullen van een bepaalde betekenis vaak evengoed met minder of zonder geld kan. Laten we de crisis goed gebruiken om stil te staan bij de betekenis der dingen. Misschien vinden we wel een heleboel dingen terug die we in onze honger naar geld verloren zijn.
Stof tot nadenken of voor discussie lijkt me. Bel me gerust!